Podejrzenie cukrzycy nie musi budzić lęku – najważniejsze to szybko wykonać odpowiednie badania. W kilku prostych krokach można sprawdzić poziom glukozy we krwi i potwierdzić lub wykluczyć chorobę. Ten artykuł pokazuje, jakie badania zrobić, jak się do nich przygotować i kiedy skonsultować wyniki z lekarzem.
Przeczytaj także:
Cukrzyca – dlaczego szybkie rozpoznanie jest tak ważne?
Cukrzyca długi czas może rozwijać się po cichu. Wiele osób dowiaduje się o niej przypadkiem – przy rutynowym badaniu krwi lub w trakcie diagnostyki innych dolegliwości. Tymczasem im wcześniej zostanie wykryty podwyższony poziom glukozy we krwi, tym większa szansa na uniknięcie powikłań i skuteczne zahamowanie rozwoju choroby.
Samoobserwacja nie wystarcza. Objawy cukrzycy bywają mało charakterystyczne, a wczesne stadium choroby często przebiega bezobjawowo. Tylko badania laboratoryjne wykonane zgodnie z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego pozwalają potwierdzić diagnozę i rozpocząć leczenie na czas.
Diagnostyka i rozpoznanie cukrzycy według zaleceń PTD
Rozpoznanie cukrzycy zawsze wymaga potwierdzenia wyników badań laboratoryjnych – to jedyna wiarygodna droga do postawienia diagnozy. Polskie Towarzystwo Diabetologiczne (PTD) i Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) jasno określają, kiedy można stwierdzić chorobę, a kiedy wyniki wskazują na stan przedcukrzycowy. Co ważne, celem diagnostyki jest nie tylko potwierdzenie choroby, ale także wychwycenie osób z zaburzoną tolerancją glukozy, u których ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2 jest największe.
Cukrzyca – definicja i kryteria rozpoznania (normy WHO i PTD)
Cukrzyca to przewlekła choroba metaboliczna charakteryzująca się trwałym podwyższeniem stężenia glukozy we krwi. Dochodzi do niego w wyniku zaburzeń wydzielania insuliny lub nieprawidłowej reakcji tkanek na jej działanie. Nieleczona prowadzi do uszkodzenia naczyń, nerwów i narządów wewnętrznych.
Według WHO i PTD rozpoznanie cukrzycy można postawić, gdy:
dwukrotne oznaczenie glukozy na czczo (po minimum 8 godzinach od ostatniego posiłku) daje wynik ≥126 mg/dl (7,0 mmol/l),
glikemia o dowolnej porze dnia wynosi ≥200 mg/dl (11,1 mmol/l) i towarzyszą jej objawy hiperglikemii – częste oddawanie moczu, wzmożone pragnienie, utrata masy ciała,
poziom glukozy po 120 minutach w doustnym teście tolerancji glukozy (badanie OGTT) osiąga ≥200 mg/dl (11,1 mmol/l) po wypiciu 75 g roztworu glukozy,
hemoglobina glikowana (HbA1c) wynosi ≥6,5% (48 mmol/mol) – ten parametr odzwierciedla średni poziom cukru we krwi z ostatnich 2–3 miesięcy.
Stan przedcukrzycowy rozpoznaje się, gdy:
glukoza na czczo mieści się w przedziale 100–125 mg/dl (5,6–6,9 mmol/l),
wynik OGTT po dwóch godzinach wynosi 140–199 mg/dl (7,8–11,0 mmol/l).
W obu przypadkach wyniki należy zawsze potwierdzić powtórnym badaniem.
Kiedy wykonać badania na cukrzycę? (badania przesiewowe i grupy ryzyka)
Badania w kierunku cukrzycy warto wykonać, gdy pojawiają się objawy sugerujące zaburzenia metabolizmu glukozy – przewlekłe zmęczenie, częste oddawanie moczu, zwiększone pragnienie, nagła utrata wagi.
PTD zaleca również regularne badania przesiewowe u osób bez objawów, ale z czynnikami ryzyka. Na rozwój cukrzycy typu 2 szczególnie narażone są osoby:
z nadwagą lub otyłością,
prowadzące siedzący tryb życia,
z nadciśnieniem tętniczym lub podwyższonym cholesterolem,
u których w rodzinie występuje cukrzyca,
z zespołem policystycznych jajników (PCOS),
które urodziły dziecko o masie powyżej 4 kg lub przeszły epizod cukrzycy ciążowej.
Osoby dorosłe powinny oznaczać glukozę we krwi co najmniej raz na trzy lata, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowej glikemii – raz w roku. Kobiety w ciąży między 24. a 28. tygodniem wykonują doustny test obciążenia glukozą (OGTT) w celu wykluczenia cukrzycy ciążowej.
Ważne
W Polsce dostępne są programy przesiewowe, które umożliwiają wykonanie testów w ramach opieki profilaktycznej – to prosty sposób, by w porę wykryć zaburzenia gospodarki glukozowej i rozpocząć działania zapobiegawcze.
Badania przesiewowe pozwalają zidentyfikować osoby z podwyższonym ryzykiem zachorowania lub już w stadium przedcukrzycowym, zanim dojdzie do trwałych zmian w organizmie. U dzieci testy te pomagają wykryć autoprzeciwciała charakterystyczne dla cukrzycy typu 1, dzięki czemu można zaplanować opiekę i uniknąć groźnych stanów, takich jak kwasica ketonowa.
Przeczytaj też: Cukrzyca u dzieci i niemowląt – objawy i diagnoza
U dorosłych badania przesiewowe pozwalają wcześnie rozpoznać cukrzycę typu 2 lub stan przedcukrzycowy, znacząco obniżając ryzyko rozwoju pełnoobjawowej choroby i jej powikłań.
Kluczowe badania krwi – jakie badania na cukrzycę wykonać?
Podstawą diagnozy cukrzycy są trzy badania krwi, które pozwalają ocenić, czy poziom glukozy mieści się w normie. To właśnie one umożliwiają wykrycie zarówno choroby, jak i stanu przedcukrzycowego. Polskie Towarzystwo Diabetologiczne zaleca ich wykonywanie nie tylko w przypadku wystąpienia objawów, ale również profilaktycznie – u osób z grup ryzyka.
Glukoza na czczo – podstawowe badanie krwi w kierunku cukrzycy
Oznaczenie glukozy we krwi na czczo to najczęściej wykonywane badanie w kierunku cukrzycy. Polega na pobraniu próbki krwi żylnej po co najmniej 8–14 godzinach od ostatniego posiłku. Wynik odzwierciedla aktualny poziom glukozy w organizmie i pozwala wstępnie ocenić, czy gospodarka cukrowa jest prawidłowa.
Normy według PTD:
70–99 mg/dl (3,9–5,5 mmol/l) – wynik prawidłowy,
100–125 mg/dl (5,6–6,9 mmol/l) – stan przedcukrzycowy (nieprawidłowa glikemia na czczo),
≥126 mg/dl (7,0 mmol/l) – wynik wskazujący na cukrzycę (potwierdzenie wymaga drugiego badania).
To proste i tanie badanie często stanowi pierwszy sygnał do dalszej diagnostyki.
Krzywa cukrowa (OGTT) – kiedy wykonać i jak się przygotować
Doustny test tolerancji glukozy (OGTT), znany jako krzywa cukrowa, pomaga ocenić, jak organizm reaguje na obciążenie glukozą. W laboratorium najpierw oznacza się poziom glukozy na czczo, a następnie pacjent wypija roztwór zawierający 75 g glukozy rozpuszczonej w wodzie. Po 120 minutach wykonywane jest ponowne oznaczenie glukozy we krwi.
Interpretacja wyników:
po 2 godzinach <140 mg/dl (7,8 mmol/l) – wynik prawidłowy,
140–199 mg/dl (7,8–11,0 mmol/l) – nieprawidłowa tolerancja glukozy (stan przedcukrzycowy),
≥200 mg/dl (11,1 mmol/l) – wynik potwierdzający cukrzycę.
Aby wynik był miarodajny, nie należy zmieniać diety przed badaniem – przez minimum trzy dni trzeba spożywać węglowodany w zwykłej ilości, unikać nadmiernego wysiłku fizycznego i zachować 8–12 godzin przerwy od ostatniego posiłku.
Test OGTT jest obowiązkowym badaniem u kobiet w ciąży między 24. a 28. tygodniem, ponieważ umożliwia wykrycie cukrzycy ciążowej.
Hemoglobina glikowana (HbA1c) – „pamięć cukrowa” z ostatnich miesięcy
Badanie hemoglobiny glikowanej (HbA1c) pokazuje średni poziom glukozy we krwi z ostatnich 2–3 miesięcy. Wartość ≥6,5% (48 mmol/mol) uznaje się za diagnostyczną dla cukrzycy. Wyniki poniżej 5,7% są prawidłowe, a zakres 5,7–6,4% hemoglobiny glikowanej wskazuje na stan przedcukrzycowy i ryzyko rozwoju choroby.
HbA1c jest szczególnie przydatne do monitorowania skuteczności leczenia i utrzymania wyrównania metabolicznego u osób już zdiagnozowanych. U pacjentów z nowym rozpoznaniem może być wykorzystane do potwierdzenia diagnozy, obok badania glukozy na czczo lub OGTT.
Te trzy badania – glukoza na czczo, OGTT i HbA1c – stanowią podstawowy zestaw testów służących do diagnostyki cukrzycy i stanu przedcukrzycowego. Wczesne wykonanie i prawidłowa interpretacja wyników pozwalają skutecznie zapobiegać rozwojowi choroby i jej powikłaniom.
Jak wykryć cukrzycę typu 2, a jak cukrzycę typu 1 – dodatkowe badania
Nie każda cukrzyca przebiega tak samo. Typ 1 i typ 2 różnią się przyczyną, dynamiką rozwoju i obrazem klinicznym, dlatego diagnostyka wymaga uwzględnienia badań różnicujących. Dzięki nim lekarz może ustalić, czy problem wynika z niedoboru insuliny, czy z jej nieprawidłowego działania.
Cukrzyca typu 1 pojawia się nagle – często u dzieci, młodzieży lub młodych dorosłych – i ma podłoże autoimmunologiczne. Z kolei cukrzyca typu 2 rozwija się powoli, przez lata, zwykle u osób z nadwagą, niską aktywnością fizyczną i innymi zaburzeniami metabolicznymi. Właściwe rozpoznanie typu choroby jest niezbędne, by dobrać skuteczne leczenie.
Umów teleporadę z lekarzem
Oszczędź czas i zadbaj o swoje zdrowie bez wychodzenia z domu. Porozmawiaj z lekarzem przez telefon, otrzymaj diagnozę i zalecenia – szybko i bezpiecznie.
Badanie moczu – co oznacza obecność glukozy w moczu?
W prawidłowych warunkach glukoza nie występuje w moczu. Jej obecność oznacza, że stężenie cukru we krwi przekroczyło tzw. próg nerkowy, czyli ok. 180 mg/dl (10 mmol/l). Taki wynik najczęściej wskazuje na znaczne zaburzenia gospodarki węglowodanowej i wymaga pilnej diagnostyki w kierunku cukrzycy.
W badaniu ogólnym moczu można również oznaczyć ciała ketonowe – ich obecność, zwłaszcza przy wysokiej glikemii, może świadczyć o rozwoju kwasicy ketonowej, charakterystycznej dla cukrzycy typu 1.
Insulina i peptyd C – jak rozróżnić cukrzycę typu 1 i typu 2?
Peptyd C to wskaźnik zdolności trzustki do produkcji insuliny. Jego niski poziom oznacza niedostateczne wydzielanie tego hormonu i sugeruje cukrzycę typu 1 lub zaawansowaną postać typu 2. Wysoki lub prawidłowy poziom peptydu C przy podwyższonej glikemii wskazuje, że insulina jest wytwarzana, ale organizm nie potrafi jej właściwie wykorzystać – to typowe dla cukrzycy typu 2.
Oznaczenie insuliny na czczo i peptydu C pozwala więc ocenić funkcję komórek β trzustki i odróżnić niedobór insuliny od insulinooporności. Takie badania są szczególnie pomocne, gdy przebieg choroby jest nietypowy – np. u młodych dorosłych z cechami obu typów.
Przeciwciała (GAD, IA-2, ICA) – diagnostyka autoimmunologiczna cukrzycy typu 1
Cukrzyca typu 1 ma charakter autoimmunologiczny, co oznacza, że układ odpornościowy niszczy komórki trzustki produkujące insulinę. Wykrycie we krwi przeciwciał anty-GAD65, anty-IA-2, ICA lub IAA potwierdza ten proces. Testy te są szczególnie ważne w diagnostyce dzieci, młodzieży oraz dorosłych z szybkim rozwojem objawów i niewielką masą ciała.
Przeciwciała mogą pojawić się wiele miesięcy, a nawet lat przed wystąpieniem objawów klinicznych, dlatego ich obecność pomaga przewidzieć ryzyko rozwoju cukrzycy typu 1.
Lipidogram, kreatynina, mikroalbuminuria a cukrzyca – badania oceniające powikłania
Po potwierdzeniu diagnozy wykonuje się także badania, które pozwalają ocenić, czy choroba wpłynęła na inne narządy. Lipidogram pokazuje profil cholesterolu i trójglicerydów, co pomaga ocenić ryzyko sercowo-naczyniowe. Kreatynina i mocznik pozwalają monitorować pracę nerek, a mikroalbuminuria wykrywa wczesne uszkodzenie kłębuszków nerkowych.
Takie badania nie tylko wspierają diagnostykę, ale też pozwalają lepiej zaplanować leczenie i zapobiegać powikłaniom. Dzięki nim można w porę wykryć cukrzycę typu 1 lub typu 2, a następnie skutecznie ją kontrolować.
Nietypowe wyniki i sygnały alarmowe w badaniach
Nie zawsze wyniki badań są jednoznaczne. Czasem to drobne odchylenia – takie jak obecność glukozy w moczu czy nieco podwyższone HbA1c – wskazują, że w organizmie zaczynają się zmiany wymagające pilnej reakcji. Odczytanie tych sygnałów ma ogromne znaczenie, ponieważ szybkie działanie może zapobiec rozwojowi cukrzycy lub jej groźnym powikłaniom.
Glukoza w moczu, niska insulina, podwyższone HbA1c – co mogą oznaczać?
Tak jak wspominaliśmy, wykrycie glukozy w moczu oznacza, że stężenie cukru we krwi przekroczyło próg nerkowy (około 180 mg/dl), a nerki nie są w stanie zatrzymać jej w organizmie. Taki wynik zawsze wymaga diagnostyki w kierunku cukrzycy.
Niska insulina na czczo może świadczyć o niewydolności trzustki i rozwijającej się cukrzycy typu 1, natomiast podwyższone HbA1c wskazuje na długotrwały nadmiar glukozy w krwiobiegu.
Każde z tych odchyleń – nawet przy braku objawów – jest sygnałem, że gospodarka węglowodanowa jest zaburzona i należy jak najszybciej wykonać badania potwierdzające (glukoza na czczo, OGTT, peptyd C).
Jak interpretować wyniki badań krwi przy podejrzeniu cukrzycy?
Pojedynczy wynik nie zawsze oznacza chorobę, ale stanowi wskazówkę do dalszej diagnostyki. Nieprawidłowa glikemia na czczo (100–125 mg/dl) lub wynik OGTT w granicach 140–199 mg/dl świadczą o stanie przedcukrzycowym, czyli momencie, w którym można jeszcze odwrócić proces chorobowy zmianą stylu życia.
Warto również zwrócić uwagę na inne parametry – wysoki poziom trójglicerydów, obniżony HDL, a także podwyższoną kreatyninę lub mikroalbuminurię, które mogą wskazywać, że cukrzyca już zaczyna wpływać na nerki i układ krążenia.
Kiedy wyniki badań powinny skłonić do pilnej konsultacji z lekarzem?
Natychmiastowa konsultacja lekarska jest konieczna, gdy:
pojawia się glukoza w moczu,
glikemia przekracza 200 mg/dl (11,1 mmol/l),
występują objawy takie jak nagłe pragnienie, częste oddawanie moczu, utrata masy ciała, silne zmęczenie czy zaburzenia widzenia,
obserwujesz nudności, wymioty, bóle brzucha, przyspieszony oddech lub objawy odwodnienia – mogą one wskazywać na rozwijającą się kwasicę ketonową, stan zagrażający życiu, typowy dla cukrzycy typu 1.
Nie warto zwlekać z reakcją – nawet jeśli objawy wydają się łagodne. Wczesne zgłoszenie się do lekarza i wykonanie badań pozwala szybko ustalić przyczynę nieprawidłowości i wdrożyć leczenie, zanim dojdzie do powikłań.
Od diagnozy do leczenia cukrzycy – co zrobić po otrzymaniu wyników?
Otrzymanie wyników badań to moment, w którym trzeba przejść od niepewności do działania. Cukrzyca nie zawsze daje wyraźne objawy, dlatego interpretacja wyników i dalsze kroki powinny przebiegać według jasno określonych zasad. Kluczowe jest szybkie potwierdzenie diagnozy, ustalenie typu choroby oraz rozpoczęcie leczenia pod opieką lekarza.
Etapy diagnostyki cukrzycy według PTD
Polskie Towarzystwo Diabetologiczne wskazuje kilka etapów, które prowadzą od pierwszego podejrzenia do potwierdzonego rozpoznania.
Identyfikacja ryzyka – lekarz zbiera wywiad i analizuje objawy, takie jak wzmożone pragnienie, częste oddawanie moczu, utrata masy ciała, przewlekłe zmęczenie czy nawracające infekcje.
Badania laboratoryjne – oznaczenie glukozy we krwi na czczo, wykonanie testu OGTT lub pomiar hemoglobiny glikowanej (HbA1c).
Powtórzenie badań – konieczne, jeśli wynik jest graniczny lub nie towarzyszą mu objawy hiperglikemii.
Ustalenie typu cukrzycy – w razie wątpliwości wykonuje się badania różnicujące: oznaczenie peptydu C i przeciwciał charakterystycznych dla cukrzycy typu 1.
Opracowanie indywidualnego planu leczenia – lekarz ustala sposób terapii, zalecenia dietetyczne, aktywność fizyczną oraz harmonogram kontroli.
Tylko potwierdzone badania laboratoryjne pozwalają jednoznacznie rozpoznać cukrzycę i zapobiec jej powikłaniom.
Kiedy powtórzyć badanie i jakie badania zrobić dalej?
Jeśli wynik glukozy na czczo wynosi 100–125 mg/dl, a OGTT pokazuje wartości w zakresie 140–199 mg/dl, warto powtórzyć badania po kilku tygodniach. W międzyczasie lekarz może zlecić dodatkowe testy, takie jak oznaczenie insuliny, peptydu C lub hemoglobiny glikowanej, aby określić, czy doszło do utrwalonych zaburzeń gospodarki glukozowej.
W przypadku wyników granicznych nie warto czekać – cukrzyca typu 2 może rozwijać się powoli i przez lata nie dawać objawów, dlatego wczesne działanie ma ogromne znaczenie.
Jakie badania wykonać przy potwierdzonym rozpoznaniu cukrzycy?
Po postawieniu diagnozy wykonuje się badania oceniające ogólny stan zdrowia i ewentualne powikłania, w tym:
lipidogram – pozwala ocenić poziom cholesterolu i trójglicerydów,
kreatyninę i eGFR – oceniają wydolność nerek,
badanie moczu i mikroalbuminurię – wykrywają wczesne uszkodzenie nerek,
badania okulistyczne i neurologiczne – sprawdzają ewentualne powikłania naczyniowe i nerwowe.
Regularna kontrola tych parametrów pomaga utrzymać wyrównanie metaboliczne i ograniczyć ryzyko pogorszenia stanu zdrowia.
Do jakiego lekarza zgłosić się po wynikach – POZ czy diabetolog?
Pierwszym krokiem po uzyskaniu nieprawidłowych wyników powinna być wizyta u lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (POZ). To on oceni sytuację, zleci powtórne badania lub skieruje do diabetologa, jeśli diagnoza wymaga specjalistycznej oceny i wdrożenia leczenia.
W przypadku stwierdzonej cukrzycy lub podejrzenia powikłań warto skorzystać z konsultacji online – to szybki sposób na omówienie wyników i uzyskanie dalszych zaleceń. A jeśli potrzebujesz kontynuacji leczenia lub nowej recepty, możesz zamówić e-receptę na KlikLekarz.pl
Telemedycyna ułatwia analizę wyników badań, pozwala omówić objawy, uzyskać receptę na leki przeciwcukrzycowe i zaplanować dalsze kroki terapeutyczne. W sytuacjach ostrych – takich jak podejrzenie kwasicy ketonowej czy nagłe pogorszenie samopoczucia – konieczna jest jednak osobista konsultacja lekarska lub hospitalizacja.
Przeczytaj też:
Nieleczona cukrzyca – objawy i powikłania
Koszty badań na cukrzycę i refundacja NFZ
Diagnostyka cukrzycy nie musi wiązać się z dużymi wydatkami. Większość podstawowych badań można wykonać bezpłatnie w ramach Narodowego Funduszu Zdrowia – wystarczy skierowanie od lekarza. Osoby, które chcą uzyskać wyniki szybciej, mogą skorzystać z prywatnych laboratoriów, gdzie koszty są stosunkowo niewielkie.
Ile kosztują podstawowe badania krwi i test na cukrzycę?
Cena badań różni się w zależności od placówki, ale orientacyjnie wynosi:
badanie glukozy we krwi żylnej na czczo – od 10,60 do 15,20 zł,
doustny test tolerancji glukozy (OGTT) – od 13 do 19 zł,
hemoglobina glikowana (HbA1c) – około 35–45 zł,
pakiet badań cukrzycowych (np. glukoza, HbA1c, lipidogram, kreatynina) – 120–140 zł.
Wszystkie te badania są refundowane przez NFZ, jeśli pacjent otrzyma skierowanie od lekarza i spełnia kryteria medyczne. Wówczas nie ponosi kosztów lub dopłaca symbolicznie.
Jeśli zależy Ci na szybkiej diagnozie bez kolejek, badania można wykonać prywatnie – w dowolnym laboratorium lub centrum medycznym. Wyniki są zazwyczaj dostępne online w ciągu 24 godzin.
Chcesz omówić swoje wyniki od razu? Skorzystaj z teleporady KlikLekarz.pl
Koszty narzędzi do kontroli cukrzycy
U osób z rozpoznaną chorobą duże znaczenie ma codzienna samokontrola glikemii. Pomagają w tym glukometry i nowoczesne systemy monitorowania poziomu cukru.
Glukometry kosztują od 50 do 300 zł, w zależności od funkcji – niektóre zapisują wyniki, łączą się z aplikacją mobilną lub działają bezinwazyjnie. W wielu przypadkach, szczególnie u dzieci z cukrzycą typu 1, urządzenia te są refundowane przez NFZ i wydawane bezpłatnie lub z dopłatą.
Pompy insulinowe i systemy ciągłego monitorowania glikemii (CGM) są droższe – ich ceny sięgają kilku, a nawet kilkunastu tysięcy złotych. NFZ finansuje jednak znaczną część kosztów, zwłaszcza u pacjentów z cukrzycą typu 1.
Nowoczesne narzędzia nie tylko ułatwiają codzienne życie, ale też poprawiają kontrolę glikemii i zmniejszają ryzyko powikłań.
Badania i wyniki, które mogą wskazywać na cukrzycę – podsumowanie
Cukrzyca to choroba, którą można wykryć wcześnie, jeśli reaguje się na objawy sugerujące cukrzycę i regularnie wykonuje standardowe badanie profilaktyczne. Już oznaczenie cukru we krwi na czczo potrafi wykazać pierwsze nieprawidłowości, a w razie wątpliwości do postawienia diagnozy cukrzycy można wykorzystać również wynik hemoglobiny glikowanej (HbA1c), pokazujący średni poziom glukozy w krwi w ciągu ostatnich trzech miesięcy.
W przypadku podejrzenia cukrzycy typu 1 lub 2 nie warto zwlekać – potrzebna jest szybka konsultacja lekarska i wykonanie odpowiednich badań. U osób z nadwagą, nadciśnieniem czy brakiem aktywności fizycznej ryzyka wystąpienia cukrzycy typu 2 rośnie z każdym rokiem. Wczesne rozpoznanie pozwala zatrzymać rozwój choroby, zanim pojawią się powikłania.
Dziś na cukrzycę choruje coraz więcej osób, ale dzięki nowoczesnej diagnostyce i szybkiemu dostępowi do badań można skutecznie kontrolować jej przebieg. Regularna profilaktyka, zdrowy styl życia i konsultacje z lekarzem to najprostszy sposób, by zachować zdrowie i uniknąć poważnych konsekwencji tej przewlekłej choroby.
Najczęściej zadawane pytania
Główne wnioski
- Cukrzyca jest chorobą, która przez długi czas może nie dawać wyraźnych sygnałów, dlatego regularne badanie na cukrzycę to najlepszy sposób, by wykryć ją na wczesnym etapie.
- Objawy cukrzycy typu 1 i 2 – takie jak pragnienie, częste oddawanie moczu czy spadek masy ciała – powinny skłonić do wykonania badań laboratoryjnych.
- Aby rozpoznać cukrzycę, lekarz analizuje wyniki badań: glukozy na czczo, krzywej cukrowej (OGTT) oraz hemoglobiny glikowanej.
- Hemoglobina glikowana pozwala ocenić średni poziom glukozy w organizmie i wskazuje także stan przedcukrzycowy, który można jeszcze odwrócić zmianą stylu życia.
- Jeśli zastanawiasz się, jak zdiagnozować cukrzycę, wykonaj podstawowe badania krwi, a następnie skonsultuj wyniki z lekarzem.
- Pełna diagnostyka cukrzycy obejmuje także ocenę peptydu C, insuliny oraz przeciwciał – to badania pomocne przy rozróżnianiu typu choroby.
- W przypadku wątpliwości, jakie badania przy podejrzeniu cukrzycy wykonać, najlepiej rozpocząć od pomiaru glukozy i OGTT – to najpewniejszy sposób, jak wykryć cukrzycę we wczesnym stadium.
