Zmagasz się z depresją lub zaburzeniami lękowymi? Lek Symfaxin ER to preparat stosowany w leczeniu tych schorzeń u osób dorosłych, dostępny w wygodnej formie kapsułek o przedłużonym uwalnianiu. Warto wiedzieć, kiedy i jak go stosować oraz czego się spodziewać w trakcie terapii.
Czym jest Symfaxin ER i jak działa?
Symfaxin ER to lek przeciwdepresyjny zawierający wenlafaksynę – substancję należącą do grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI). Jest stosowany w leczeniu depresji oraz niektórych typów zaburzeń lękowych. Preparat występuje w postaci kapsułek twardych o przedłużonym uwalnianiu, co oznacza, że substancja czynna uwalnia się stopniowo przez cały dzień – wystarczy jedna dawka na dobę.
Dzięki wpływowi na poziom neuroprzekaźników: serotoniny i noradrenaliny, lek Symfaxin ER pomaga złagodzić objawy obniżonego nastroju, napięcia i lęku. Działanie preparatu nie jest natychmiastowe – poprawa może być zauważalna dopiero po kilku tygodniach regularnego stosowania. Należy stosować go zgodnie z zaleceniem lekarza i nie przerywać leczenia bez konsultacji, aby uniknąć objawów odstawienia.
Wskazania do stosowania
Lek Symfaxin ER stosuje się u osób dorosłych w leczeniu różnych zaburzeń psychicznych, głównie związanych z depresją i lękiem. Terapia tym preparatem może być krótko- lub długoterminowa – zależnie od nasilenia objawów oraz decyzji lekarza prowadzącego. Leczenie wenlafaksyną powinno być prowadzone pod kontrolą specjalisty, który na bieżąco oceni skuteczność i bezpieczeństwo terapii.
Symfaxin ER wskazany jest w leczeniu:
epizodów dużej depresji (MDE) – zarówno w fazie aktywnej, jak i w celu zapobiegania nawrotom;
uogólnionych zaburzeń lękowych – przewlekłego lęku i napięcia, które utrzymują się przez większą część dnia;
fobii społecznej – lęku przed oceną społeczną i sytuacjami towarzyskimi;
zaburzeń lękowych z napadami paniki – również z towarzyszącą agorafobią lub bez niej.
W każdym z tych przypadków leczenie preparatem Symfaxin ER może poprawić funkcjonowanie psychiczne i społeczne pacjenta, zmniejszając nasilenie objawów chorobowych. Aby terapia była skuteczna, należy regularnie dokonywać oceny leczenia i ewentualnie modyfikować dawkowanie.
Jak dawkować Symfaxin ER?
Dawkowanie leku Symfaxin ER zależy od rodzaju zaburzenia, indywidualnej reakcji pacjenta oraz decyzji lekarza. Preparat dostępny jest w dawkach 37,5 mg, 75 mg oraz 150 mg wenlafaksyny – lekarz może dostosować leczenie, dobierając odpowiednią kapsułkę o przedłużonym uwalnianiu. W większości przypadków leczenie rozpoczyna się od niższej dawki, którą następnie można stopniowo zwiększać.
Zalecenia ogólne
Dla dorosłych pacjentów zalecana dawka początkowa w leczeniu depresji, fobii społecznej oraz uogólnionych zaburzeń lękowych wynosi 75 mg raz na dobę. W przypadku lęku napadowego leczenie zaczyna się zazwyczaj od 37,5 mg, a po tygodniu dawkę można zwiększyć do 75 mg na dobę.
W razie braku poprawy korzystne może być zwiększenie dawki, nawet do 375 mg na dobę w leczeniu depresji oraz dawki maksymalnej 225 mg na dobę w zaburzeniach lękowych. Dawkę należy zwiększać w odstępach 2 tygodni, jednak nie częściej niż co 4 dni. Zawsze należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę.
Lekarz zazwyczaj zaleca kontynuację leczenia wenlafaksyną przez kilka miesięcy. W wielu przypadkach leczenie długotrwałe może być właściwe jako profilaktyka nawrotów epizodów depresyjnych.
Podczas przerywania leczenia wenlafaksyną należy stopniowo zmniejszać dawkę w okresie co najmniej jednego do dwóch tygodni, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia objawów odstawienia. Jeśli mimo zmniejszenia dawki pojawią się nasilone objawy, lekarz może zalecić powrót do poprzedniej dawki i wolniejsze tempo odstawiania.
Szczególne grupy pacjentów
U pacjentów w podeszłym wieku zazwyczaj nie ma potrzeby modyfikacji dawki, ale należy zachować ostrożność i zaczynać od możliwie najniższej skutecznej dawki, kontrolując reakcję organizmu.
W przypadku osób z zaburzeniami funkcji wątroby i nerek dawkowanie może wymagać modyfikacji. U pacjentów z chorobami wątroby należy rozważyć zmniejszenie dawki zazwyczaj o 50%. W przypadku ciężkimi zaburzeniami czynności nerek może być konieczne zmniejszenie dawki oraz indywidualne dostosowanie schematu leczenia.
U kobiet w ciąży należy rozważyć potencjalne korzyści leczenia w stosunku do ryzyka związanego z leczeniem Symfaxin ER, zarówno dla matki, jak i dziecka. Wenlafaksyna może wpływać na przebieg porodu i stan noworodka, dlatego konieczna jest szczególna ostrożność przy decyzji o rozpoczęciu lub kontynuacji terapii w ciąży.
Preparatu nie należy stosować u dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia – nie wykazano jego skuteczności w tej grupie wiekowej, a ryzyko działań niepożądanych, takich jak myśli samobójcze, jest tu podwyższone.
Zasady przyjmowania
Symfaxin ER należy przyjmować raz na dobę, mniej więcej o tej samej porze, najlepiej w trakcie posiłku, popijając płynem. Kapsułki należy połykać w całości – nie wolno ich rozgryzać, żuć, otwierać ani dzielić.
Pacjenci przyjmujący wcześniej wenlafaksynę w formie tabletek o natychmiastowym uwalnianiu mogą zostać przestawieni na kapsułki o przedłużonym działaniu – np. z 37,5 mg dwa razy dziennie na 75 mg raz dziennie. W takim przypadku konieczna jest konsultacja z lekarzem i ewentualne dostosowanie dawki.
Potrzebujesz recepty? Załatw to online!
Kończy Ci się lek? Nie czekaj w kolejkach. Skonsultuj się z lekarzem przez telefon i otrzymaj e-receptę przez internet.
Możliwe działania niepożądane
Leczenie wenlafaksyną, jak każdą substancją czynną działającą na układ nerwowy, może wiązać się z wystąpieniem działań niepożądanych. Nie u każdego pacjenta się one pojawiają, ale warto wiedzieć, czego można się spodziewać i które objawy wymagają pilnego kontaktu z lekarzem. Niektóre skutki uboczne są łagodne i ustępują samoistnie w miarę trwania terapii, inne mogą wymagać zmiany dawki lub przerwania leczenia.
Najczęściej zgłaszane działania niepożądane to:
zawroty głowy, szczególnie na początku terapii,
nudności i zaburzenia łaknienia,
suchość w jamie ustnej, która zwiększa ryzyko próchnicy,
pocenie się, zwłaszcza nocne,
zaburzenia snu – bezsenność lub intensywne sny,
bóle głowy,
uczucie niepokoju lub pobudzenia.
Rzadziej mogą pojawić się objawy, które należy traktować poważnie, takie jak:
objawy zespołu serotoninowego, lub jego cięższej postaci – złośliwego zespołu neuroleptycznego, takie jak gorączka, sztywność mięśni, szybkie tętno, pobudzenie, omamy – w takich przypadkach trzeba natychmiast skontaktować się z lekarzem,
zaburzenia rytmu serca,
krwawienia z nosa lub siniaki bez urazu (zwłaszcza u osób przyjmujących leki przeciwzakrzepowe),
zmniejszenie stężenia sodu we krwi (hiponatremia), objawiające się osłabieniem, dezorientacją, bólami głowy,
zaburzenia czynności seksualnych, które czasami mogą się utrzymywać po zakończeniu terapii.
Po nagłym przerwaniu leczenia mogą wystąpić objawy odstawienia, dlatego należy stopniowo zmniejszać dawkę, zgodnie z zaleceniami lekarza. Objawy te to najczęściej: zawroty głowy, niepokój, zmiany nastroju, nudności, drżenie, a także intensywne sny lub koszmary.
Przeciwwskazania
Symfaxin ER nie jest odpowiedni dla każdego pacjenta. Zanim lekarz zdecyduje o włączeniu terapii, musi wziąć pod uwagę przeciwwskazania – czyli sytuacje, w których stosowanie leku może być niebezpieczne lub nieskuteczne.
Kiedy nie stosować leku?
Nie wolno stosować Symfaxin ER w przypadku:
uczulenia na wenlafaksynę lub którykolwiek ze składników kapsułki,
jednoczesnego leczenia nieodwracalnymi inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO) – należy przerwać takie leczenie co najmniej 14 dni przed rozpoczęciem terapii wenlafaksyną, a stosowanie wenlafaksyny należy przerwać co najmniej 7 dni przed włączeniem IMAO,
ciężkich zaburzeń wątroby lub nerek, które wymagają specjalnego podejścia do dawkowania (chyba że lekarz zdecyduje inaczej).
Tak jak wspomniano wcześniej, leku Symfaxin ER nie powinni też przyjmować pacjenci w wieku poniżej 18 lat.
Środki ostrożności
W niektórych przypadkach lekarz może zlecić dodatkowe badania lub szczególną obserwację pacjenta podczas leczenia Symfaxin ER.
Należy zachować ostrożność, jeśli:
występuje nadciśnienie tętnicze lub inne schorzenia serca,
pojawiły się w przeszłości napady drgawek (padaczka),
stwierdzono zaburzenia rytmu serca lub istnieje ryzyko ich wystąpienia,
pacjent cierpi na choroby oczu, takie jak jaskra z wąskim kątem przesączania,
w przeszłości doszło do zachowań agresywnych, manii lub hipomanii,
wystąpiły problemy z krzepliwością krwi, skłonność do siniaków lub krwawień,
pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią – wtedy decyzję o kontynuacji leczenia powinien każdorazowo podjąć lekarz,
występuje cukrzyca – konieczna może być modyfikacja dawki leków przeciwcukrzycowych,
występują zaburzenia poziomu sodu – hiponatremia może ulec nasileniu.
Symfaxin ER kapsułki o przedłużonym uwalnianiu – postać i dawki
Lek Symfaxin ER dostępny jest w formie kapsułek twardych o przedłużonym uwalnianiu, z których substancja czynna, czyli wenlafaksyna, uwalnia się stopniowo przez całą dobę. Dzięki temu wystarczy jedna dawka dziennie.
Preparat występuje w trzech dawkach:
Symfaxin ER 37,5 mg – stosowany głównie na początku terapii, szczególnie w leczeniu lęku napadowego, dostępny w blistrach po 10, 28 i 30 kapsułek,
Symfaxin ER 75 mg – najczęściej stosowana dawka początkowa w leczeniu depresji i zaburzeń lękowych, w opakowaniach po 14, 28 i 30 kapsułek,
Symfaxin ER 150 mg – wykorzystywana przy braku skuteczności niższych dawek, może stanowić część terapii maksymalnej do 225 mg lub 375 mg na dobę, zależnie od wskazania; również w opakowaniach po 14, 28 i 30 kapsułek.
Najczęściej spotykane opakowania na rynku to blistry po 28 kapsułek twardych o przedłużonym uwalnianiu odpowiadające miesięcznej kuracji przy dawkowaniu raz dziennie. Nie wszystkie rodzaje opakowań zawsze znajdują się w obrocie.
Cena i dostępność leku Symfaxin ER
Symfaxin ER jest lekiem dostępnym wyłącznie na receptę. Lek objęty jest częściową refundacją (30%) w ramach programu: „Choroby psychiczne lub upośledzenia umysłowe”. Dodatkowo, Symfaxin ER może być refundowany również poza wskazaniami rejestracyjnymi (off-label), np. w leczeniu bólowej polineuropatii cukrzycowej lub neuralgii twarzowej.
Przykładowe ceny z refundacją (30%):
Symfaxin ER 37,5 mg (28 kapsułek) – ok. 3,08 zł, cena bez refundacji: 10,27 zł
Symfaxin ER 75 mg (28 kapsułek) – ok. 5,78 zł, cena bez refundacji: 19,28 zł
Symfaxin ER 150 mg (28 kapsułek) – ok. 9,59 zł, cena bez refundacji: 31,98 zł
Ostateczna cena leku w aptece może się nieznacznie różnić w zależności od punktu sprzedaży. Warto zapytać farmaceutę o dostępność wybranej dawki i refundację przy realizacji recepty.
Jak uzyskać receptę na Symfaxin ER?
Ponieważ Symfaxin ER to lek wydawany z przepisu lekarza, konieczna jest konsultacja medyczna – stacjonarna lub online. W przypadku pacjentów, którzy już wcześniej stosowali leczenie wenlafaksyną lub mają postawioną diagnozę (np. depresja, uogólnione zaburzenia lękowe), receptę można uzyskać również w ramach telekonsultacji.
Zdalna konsultacja jest szybka i wygodna – wystarczy uzupełnić krótki formularz na stronie E-recepta, a następnie odbyć rozmowę z lekarzem. Jeśli specjalista nie stwierdzi przeciwwskazań, wystawi e-receptę, którą można zrealizować w każdej aptece.
Teleporada może być właściwym rozwiązaniem m.in. gdy:
kontynuujesz wcześniej rozpoczętą terapię Symfaxinem ER,
potrzebujesz przedłużenia recepty na dawkę już stosowaną (np. Symfaxin ER 75 mg 28 kapsułek),
masz dokumentację medyczną potwierdzającą diagnozę psychiatryczną.
W przypadku pierwszorazowego leczenia depresji lub zaburzeń lękowych, lekarz może zdecydować o konieczności osobistej wizyty i szerszej diagnostyki przed wypisaniem leku.
Podsumowanie
Symfaxin ER to lek przeciwdepresyjny stosowany w terapii epizodów dużej depresji oraz leczeniu fobii społecznej, lęku napadowego i uogólnionych zaburzeń lękowych. Symfaxin ER zawiera welafaksynę, której działanie opiera się na wpływie na poziom serotoniny i noradrenaliny. Aby skutecznie stosować wenlafaksyny, należy przestrzegać zaleceń lekarza, przyjmować kapsułki raz dziennie, o stałej porze, i nie przerywać leczenia bez konsultacji – należy unikać nagłego odstawienia. Wenlafaksyna może wchodzić w interakcje z innymi lekami, dlatego terapię należy prowadzić ostrożnie – m.in. nie łączyć jej z nieodwracalnymi inhibitorami MAO i przerwać co najmniej 7 dni przed ich wdrożeniem.
W terapii kluczowe znaczenie ma zapobieganie nawrotom epizodów, dlatego leczenie bywa długotrwałe. Przy dłuższym stosowaniu konieczna jest regularna kontrola stanu zdrowia – m.in. parametrów takich jak masa ciała czy zwiększenie stężenia cholesterolu. W przypadku osób z zaburzoną czynnością wątroby należy rozważyć zmniejszenie dawki, podobnie jak u pacjentów z ciężkimi schorzeniami nerek. Zawsze warto zgłaszać lekarzowi wszelkie niepokojące objawy, szczególnie te sugerujące ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego.
