Zastanawiasz się, czy Paxtin 20 mg to odpowiedni wybór przy objawach depresji lub zaburzeń lękowych? Ten lek przepisywany jest w określonych przypadkach i zawsze po ocenie stanu pacjenta przez lekarza. Warto wiedzieć, kiedy można go stosować, jak działa i na co zwrócić uwagę podczas terapii.
Paxtin 20 – co to za lek i jak działa?
Paxtin 20 mg to lek należący do grupy SSRI, czyli selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny. Jego substancją czynną jest paroksetyna – związek wpływający na zwiększenie stężenia serotoniny w mózgu, której niedobór może wiązać się z występowaniem depresji i zaburzeń lękowych. Mechanizm działania leku polega na blokowaniu wychwytu zwrotnego tego neuroprzekaźnika, a to w wielu przypadkach prowadzi do poprawy nastroju i zmniejszenia objawów lękowych. Działanie leku Paxtin rozwija się stopniowo – poprawa stanu zdrowia pacjenta rozpoczyna się przeważnie po kilku dniach, ale pełen efekt terapeutyczny może być widoczny dopiero po kilku tygodniach stosowania.
Opakowanie i dawki leku
Paxtin dostępny jest w dwóch wersjach: 20 mg i 40 mg. Tabletki 20 mg są białe, okrągłe, dwudzielne i oznaczone symbolem PX 20 – można je podzielić na równe dawki. Wersja o mocy 40 mg również występuje w postaci tabletek, które są czterodzielne i oznaczone PX 40. Najczęściej spotykane opakowanie zawiera 30 tabletek powlekanych i odpowiada miesięcznej terapii przy dawkowaniu raz na dobę. Wybór mocy i liczby tabletek zależy od zaleceń lekarza, który dostosowuje leczenie do stanu klinicznego pacjenta.
Kiedy zaleca się stosowanie leku Paxtin?
Paxtin 20 mg zaleca się do leczenia wybranych zaburzeń psychicznych u osób dorosłych. Jest stosowany wyłącznie na receptę, po indywidualnej ocenie przez lekarza. Wskazania obejmują przede wszystkim zaburzenia związane z nastrojem i lękiem, a jego skuteczność została potwierdzona w kilku jednostkach chorobowych:
epizod dużej depresji (nawracające uczucie smutku, utraty zainteresowań, zaburzenia snu i koncentracji),
zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (natrętne myśli i/lub rytualne zachowania),
zaburzenie lękowe z napadami lęku (ataki paniki, także z agorafobią),
fobia społeczna (nasilony lęk przed sytuacjami społecznymi i oceną innych),
zaburzenie lękowe uogólnione (stałe napięcie, niepokój i trudności w relaksacji),
zaburzenie stresowe pourazowe (reakcje lękowe po trudnych doświadczeniach, np. wypadkach, przemocy).
Lek może być stosowany samodzielnie lub w połączeniu z psychoterapią – decyzja o tym, jak prowadzić leczenie, należy do lekarza. W każdej z tych sytuacji celem jest zapewnić ustąpienie objawów i poprawić codzienne funkcjonowanie pacjenta.
Jak stosować Paxtin 20 mg?
Tabletki Paxtin 20 mg należy przyjmować raz na dobę, najlepiej rano, w trakcie posiłku. Tabletki należy połykać w całości – nie należy ich rozgryzać ani żuć. Popić odpowiednią ilością wody. Regularne przyjmowanie o tej samej porze dnia ułatwia utrzymanie stałego poziomu substancji czynnej w organizmie i może zmniejszać ryzyko działań niepożądanych, takich jak nudności. Paxtin nie jest lekiem doraźnym – należy stosować go systematycznie, długoterminowo, zgodnie z zaleceniami lekarza.
Jak dawkować lek Paxtin?
Dawkowanie leku zależy od rodzaju zaburzenia oraz reakcji pacjenta na leczenie. Terapia często rozpoczyna się od dawki 20 mg na dobę, którą można zwiększać o 10 mg, jeśli reakcja na leczenie jest niewystarczająca. Najczęściej stosowane schematy wyglądają następująco:
Epizod dużej depresji – zalecana dawka początkowa to 20 mg na dobę. W razie potrzeby można ją zwiększać, maksymalnie do 50 mg na dobę.
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne – leczenie rozpoczyna się od 20 mg, a następnie zwiększa do dawki docelowej 40 mg na dobę. W niektórych przypadkach stosuje się nawet 60 mg na dobę.
Zaburzenie lękowe z napadami lęku – leczenie należy rozpoczynać od małej dawki początkowej, czyli 10 mg na dobę, by zmniejszyć ryzyka zaostrzenia objawów lęku napadowego. Następnie można stopniowo zwiększać, aż do 40 mg na dobę lub, jeśli konieczne, maksymalnie do 60 mg.
Fobia społeczna, zaburzenie lękowe uogólnione, zaburzenie stresowe pourazowe – dawka początkowa to 20 mg na dobę, a w razie potrzeby można ją zwiększać, aż do 50 mg na dobę.
Dawkowanie należy weryfikować i w razie konieczności dostosować do potrzeb klinicznych w ciągu pierwszych kilku tygodni leczenia. W większości przypadków, by zapewnić ustąpienie objawów, leczenie powinno trwać co najmniej przez 6 miesięcy, a często miesięcy lub nawet dłużej.
Stosowanie leku u dzieci i młodzieży
Paxtin nie należy stosować w leczeniu dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Badania kliniczne wykazały, że w tej grupie wiekowej paroksetyną wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych, takich jak myśli samobójcze, zachowania agresywne, wrogość czy chwiejność emocjonalna. Dodatkowo brak jest danych potwierdzających skuteczność stosowania leku w tej populacji. Jeśli lekarz uzna za konieczne jego przepisanie osobie niepełnoletniej, decyzja taka wymaga bardzo starannego rozważenia korzyści i ryzyka.
Potrzebujesz recepty? Załatw to online!
Kończy Ci się lek? Nie czekaj w kolejkach. Skonsultuj się z lekarzem przez telefon i otrzymaj e-receptę przez internet.
Możliwe działania niepożądane
Lek Paxtin może powodować pewne działania niepożądane, choć nie u każdego pacjenta. Ich ryzyko rośnie zwykle na początku terapii, przy zmianie dawki lub podczas nagłego odstawienia. Zdecydowana większość skutków ubocznych ma charakter łagodny lub umiarkowany i ustępuje w miarę kontynuowania leczenia. Jednak w razie wystąpienia niepokojących objawów należy skonsultować się z lekarzem.
Częste i rzadkie skutki uboczne leku Paxtin
Do częstych działań niepożądanych (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów) należą m.in.:
zawroty głowy,
nudności, suchość w ustach,
zaburzenia snu, senność lub bezsenność,
zwiększenie masy ciała,
osłabienie libido, trudności z osiągnięciem orgazmu,
nadmierne pocenie się.
Rzadsze działania niepożądane
Rzadziej występują objawy takie jak:
zatrzymanie moczu,
nieprawidłowe krwawienia (w tym z przewodu pokarmowego lub dróg rodnych),
zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych,
nadwrażliwość, reakcje skórne,
drżenie mięśni, parestezje,
wydzielania hormonu antydiuretycznego prowadzące do hiponatremii,
nieprawidłowa gospodarka glukozowa u osób z cukrzycą,
zaburzenia czynności seksualnych, które w niektórych przypadkach mogą się utrzymywać także po zakończeniu leczenia.
Jeśli pojawią się objawy takie jak wysoka gorączka, sztywność mięśni, omamy, pobudzenie czy utrata przytomności – może to oznaczać rozwój zespołu serotoninowego i wymaga natychmiastowej pomocy medycznej.
Paxtin a objawy po odstawieniu
Nagłe przerwanie stosowania leku Paxtin może prowadzić do wystąpienia objawów odstawienia. Najczęściej są one łagodne, ale u niektórych pacjentów mogą być nasilone lub długotrwałe. Do typowych należą:
zawroty głowy, bóle głowy,
drażliwość, lęk, płaczliwość,
nudności, wymioty,
parestezje (uczucie mrowienia, „prądy”),
zaburzenia snu (intensywne sny, bezsenność),
pocenie się, chwiejność emocjonalna.
Objawy te zazwyczaj występują w ciągu kilku dni od zakończenia leczenia i ustępują samoistnie w ciągu 1–2 tygodni. W niektórych przypadkach mogą trwać 2–3 miesiące lub nawet dłużej. Aby ich uniknąć, należy stopniowo zmniejszać dawkę zgodnie z zaleceniem lekarza.
Przeciwwskazania i środki ostrożności
Nie każdy pacjent może stosować Paxtin – przed rozpoczęciem terapii lekarz przeprowadza dokładny wywiad i ocenia ryzyko ewentualnych działań niepożądanych. Szczególną ostrożność należy zachować u osób z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby, chorobami serca, jaskrą, padaczką, a także z historią zachowań samobójczych lub epizodami manii. W takich przypadkach dawkowanie powinno być ograniczone do dolnego zakresu, a leczenie prowadzone pod ścisłą kontrolą.
Kiedy nie stosować leku Paxtin?
Istnieją sytuacje, w których paroksetyny nie należy stosować. Dotyczy to przede wszystkim pacjentów:
przyjmujących inhibitory monoaminooksydazy (IMAO) – lek można zastosować najwcześniej po 2 tygodniach od ich odstawienia,
leczonych lekami takimi jak tiorydazyna lub pimozyd – połączenie może prowadzić do poważnych zaburzeń rytmu serca,
uczulonych na którykolwiek składnik preparatu,
u których wystąpiły wcześniej silne działania niepożądane po zastosowaniu paroksetyny lub innych leków z grupy SSRI.
Stosowanie leku w ciąży i podczas karmienia piersią
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub planuje dziecko, powinna poinformować o tym lekarza przed rozpoczęciem terapii. Istnieją dane wskazujące na zwiększone ryzyko wad serca u noworodków, gdy lek był stosowany w pierwszym trymestrze. Z kolei stosowanie Paxtin w późnej ciąży może prowadzić do objawów odstawiennych u noworodka lub powikłań, takich jak przetrwałe nadciśnienie płucne.
W okresie karmienia piersią paroksetyna przenika do mleka w bardzo małych ilościach, jednak decyzję o jej stosowaniu należy podjąć indywidualnie po konsultacji z lekarzem.
Wpływ na prowadzenie pojazdów
Paxtin może wywoływać objawy takie jak zawroty głowy, senność, dezorientacja czy niewyraźne widzenie, zwłaszcza na początku leczenia lub po zmianie dawki. Z tego powodu pacjent powinien zachować ostrożność i unikać prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn do czasu, aż upewni się, że lek nie wpływa negatywnie na jego sprawność psychofizyczną.
Paxtin 20 a inne leki – interakcje
Paroksetyna może wchodzić w interakcje z wieloma lekami, dlatego tak ważne jest poinformowanie lekarza o wszystkich przyjmowanych preparatach. Nie należy łączyć jej m.in. z:
innymi lekami przeciwdepresyjnymi (w tym z trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, SSRI i ziele dziurawca),
lekami przeciwpsychotycznymi, takimi jak klozapina,
lekami przeciwzakrzepowymi, np. warfaryną oraz z kwasem acetylosalicylowym,
opioidami (np. tramadol, buprenorfina), tryptanami, litem czy linezolidem,
preparatami mogącymi wpływać na metabolizm paroksetyny w wątrobie, jak np. ryfampicyna czy karbamazepina.
Łączenie Paxtin z niektórymi lekami może prowadzić do zwiększonego ryzyka działań niepożądanych – w tym groźnego zespołu serotoninowego – dlatego wszelkie zmiany leczenia powinny być konsultowane z lekarzem.
Ile kosztuje Paxtin 20 mg, 30 tabletek powlekanych? Cena i dostępność
Paxtin 20 mg to lek na receptę, dostępny w opakowaniu zawierającym 30 tabletek powlekanych – to standardowa ilość odpowiadająca miesięcznej terapii przy dawkowaniu raz na dobę. Lek objęty jest refundacją w przypadku leczenia chorób psychicznych lub upośledzenia umysłowego, zgodnie z listą refundacyjną dla grupy: leki przeciwdepresyjne – inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny.
Cena dla pacjenta z refundacją (30%) wynosi 9,43 zł. W przypadku braku uprawnień do refundacji, pełna cena apteczna to ok. 19,23 zł. Dostępność leku w aptekach jest szeroka, ale w razie trudności można poprosić farmaceutę o jego sprowadzenie na zamówienie.
Najczęściej zadawane pytania
Paxtin – na co jest ten lek?
Paxtin to lek przeciwdepresyjny stosowany w leczeniu dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi. Lek zalecany jest w przypadku depresji, zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, zaburzeń lękowych z napadami lęku, fobii społecznej, zaburzenia lękowego uogólnionego oraz zespołu stresu pourazowego. Należy do grupy SSRI – selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny.
Paxtin – kiedy zaczyna działać?
Poprawa stanu zdrowia pacjenta rozpoczyna się przeważnie po około tygodniu, ale pełny efekt terapeutyczny może być widoczny dopiero po 2–4 tygodniach stosowania. W niektórych przypadkach konieczne jest dostosowanie dawki – często przez zwiększanie dawki o 10 mg – aby uzyskać oczekiwaną odpowiedź na leczenie.
Jak odstawić Paxtin?
Paxtin należy odstawiać wyłącznie pod kontrolą lekarza. Nie należy przerywać terapii nagle – zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki w zależności od reakcji pacjenta, zwykle co tydzień o 10 mg. Zbyt szybkie odstawienie w krótkim czasie po przerwaniu leczenia może prowadzić do objawów takich jak zawroty głowy, niepokój, drażliwość, nudności czy zaburzenia snu. W razie wystąpienia trudnych do zniesienia objawów odstawienia, lekarz może zalecić powrót do poprzedniej dawki i wolniejsze tempo redukcji.
Podsumowanie
Paxtin 20 mg to lek z grupy SSRI, przeznaczony do leczenia depresji i zaburzeń lękowych u dorosłych pacjentów. Jego skuteczność opiera się na stosowaniu paroksetyny w sposób regularny i pod ścisłą kontrolą lekarza. Terapia powinna być prowadzona zgodnie z zaleceniami, często rozpoczynając od małej dawki początkowej, a następnie – jeśli to konieczne – zwiększając dawki o 10 mg, w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta. W wielu przypadkach konieczne jest stosowanie zalecanej dawki przez dłuższy czas – leczenie powinno trwać kilka miesięcy, aby zapewnić pełną skuteczność. Osoby z napadami lęku powinni być leczeni dostatecznie długo, a cała terapia – zarówno dawkowanie, jak i czas jej trwania – dostosowywana jest do objawów i reakcji klinicznej. Decyzja o zakończeniu leczenia powinna być podejmowana wyłącznie przez lekarza.
